(Ιστορικό Μυθιστόρημα) 2014
Συγγραφεύς: Λεμονιά Μπαστιάνου
σελίδες: 422
διάσταση: 17 x 24 cm
ISBN: 978-960-8360-93-8
Λιανική Τιμή: 15,00 ευρώ
Αποστέλλεται επί αντικαταβολή χωρίς καμιά άλλη επιβάρυνση
Τηλέφωνο παραγγελίας 210 9217513 ή διαδικτυακά info@eptalofos.gr
σελίδες: 422
διάσταση: 17 x 24 cm
ISBN: 978-960-8360-93-8
Λιανική Τιμή: 15,00 ευρώ
Αποστέλλεται επί αντικαταβολή χωρίς καμιά άλλη επιβάρυνση
Τηλέφωνο παραγγελίας 210 9217513 ή διαδικτυακά info@eptalofos.gr
Κριτικό σημείωματου Παναγιώτη Δήμου Ιωαννίδη,
(Δρ Λογοτεχνίας, ποιητής, συγγραφέας, ερευνητήςmob.: 6977 906 289, takis.ioannides@gmail.com)
Κρατώντας ανά χείρας το νέο συγγραφικό πόνημα της κ. Λεμονιάς Αντωνίου Μπαστιάνου με τίτλο: «Το αγόρι με τη ρόκα», και μελετώντας το, αισθάνθηκα μία πνοή πνευματικής δροσιάς, που πήγαζε από τον άριστο χειρισμό της εύχαρης ελληνίδας γλώσσας, μα κυρίως από το αίσθημα και την έκδηλη αγάπη της για την Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα, ομού την Πίστη στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Ενανθρωπήσαντος Ιησού Χριστού.
Η δημιουργική αυτή γραφή χειρίζεται με θαυμαστή ευχέρεια τα εκφραστικά μέσα, και μορφώνει έναν λόγο πλούσιο, μεστό και πλήρη αποχρώσεων. Η καλλιέπεια, και οι ωραίες περιγραφές της, οι ζωηρές εικόνες, το πλούσιο λεξιλόγιο, τα ιστορικά, λαογραφικά και παραδοσιακά στοιχεία, οι ενθυμήσεις και οι δραματικές περιγραφές των περιπετειών, ιδιαίτερα του υπόδουλου Ελληνισμού συναρπάζουν τον αναγνώστη, αφού αναπαριστούν το ιστορικό παρελθόν με δύναμη και έντονα χρώματα, σε σημείο, επιτρέψτε μου να πω, να νομίζει ότι ενθυμείται γεγονότα που έζησε αυτός ο ίδιος. Σε πολλά σημεία, μάλιστα, κεντρίζει το ενδιαφέρον μας με ποιητική διάθεση, όπως π.χ. στη σελίδα 147: «Τρομερό το Όνειρο διαφέντεψε του σκοταδιού την απλωσιά. Άναστρος ο ουρανός, αγνοημένο τάχα το φεγγάρι, απόκριση στο μισεμό δεν πήρε η Σιγαλιά», και στη σελίδα 93: «Η Παλατιανή Βελανιδιά αργόσυρε το θρόϊσμα. Ρίγησε το Φύλλωμα, χύθηκε σε λυγμούς μεσάνυχτα βαθειά».
Ενδεικτικά, στη σελίδα 116, υφαίνει με παρομοίωση την πλοκή της, όπως άλλως τε συνηθίζει στη διαδρομή της γραφής της να διανθίζει τον φιλοσοφικό στοχασμό της, απαγγέλλοντας: «Χαρτί Αγγελογραμμένο ξεδιπλώθηκε το πεπρωμένο να ζεστάνει την κόρη από την παγωνιά». Στη σελίδα 124 ο θυμός της αφηνιάζει και την παρασέρνει στην κραυγή: «Ποιος σκλάβωσε το πνεύμα το αθάνατο και απέμεινε να διαφεντεύει πελάγη, στεριές, απέραντο, γαλάζιο ουρανό; Ποιος φυλάκισε ψυχή ελεύθερη, υψιπετή, σατράπης, βασιλιάς, κριτής; Ποιος αθέτησε την Αλήθεια, τη Ζωή, το Φως, τον ίδιο τον Θεό, συζητητής, φιλόσοφος, του λόγου ποιητής, σοφός;»
Η φιλοπατρία της αποκαλύπτεται στη σελίδα 79: «Θλιμμένος εκείνος ο Ενιαυτός συμπόνεσε τη δύστυχη Ελλάδα. Δάκρυσε, θρήνησε. Πείνα, σκλαβιά και οδυρμός σκόρπισαν «ανά τας οδούς και τας ρύμας της Πατρίδος.» Και στη σελίδα 81 συνεχίζει ελευθερώνοντας τα αισθήματα του καρδιοπόνου της: «Δροσινό του Πέλαγου Αγέρι! Φώναξε από τα τρίσβαθα η «Αιγιής» καταποντισμένη. Χιλιάδων χρόνων μέτρημα, Ελληνοπελασγών διάβα, της Ιστορίας απαρχή» και πιο κάτω ομολογεί την απόγνωση για τον χαμό της Σμύρνης: «Ναρκωμένο το ξωτικό ρούφαγε από το κακό όνειρο, έγλειφε λεηλασίες, αρπαγές, βιαιοπραγίες, φονικά. Ξέβραζε στην ανάσα μίσος. Αναίσθητο και κορεσμένο δεν αντιλήφθηκε την Τόλμη, την Αρετή, της Λευτεριάς τη συνοδεία.»
Οι αρετές του έργου καταδεικνύουν την ευρύτατη μόρφωση της συγγραφέως, αποκαλύπτουν τις επί πολλά έτη ακαταπόνητες προσπάθειές της προς συγκέντρωση πηγών και πληροφοριών, αλλά και την επιστημονική ικανότητά της. Βρίθουν τα πολιτισμικά στοιχεία μεγαλείου του ελληνικού ανθρωποκεντρικού πολιτισμού, δομημένα με μέθοδο επιστημονική, αλλά και αυτά της διαρπαγής, της καταστροφής του από βαρβάρους γείτονες και εισβολείς, που δεικνύουν τον φθόνο και το μίσος αυτών των κατώτερων πολιτισμού κυριάρχων προς τα έργα της προόδου των Ελλήνων.
Πανταχού στο έργο η συγγραφέας του επιδιώκει να αναδείξει
και να αποκαταστήσει την αλήθεια ενός θεόσδοτου πολιτισμού και της μιας και μοναδικής αληθούς Ορθοδόξου Πίστης, αφηγούμενη με άνεση και παρέχουσα δαψιλώς την ιστορική ύλη του χρονικού μιας πολύπαθης, πολυκύμαντης και τραγικής διαιώνιας διαδρομής του Έθνους μας.
Ενδεικτικά, στη σελίδα 116, υφαίνει με παρομοίωση την πλοκή της, όπως άλλως τε συνηθίζει στη διαδρομή της γραφής της να διανθίζει τον φιλοσοφικό στοχασμό της, απαγγέλλοντας: «Χαρτί Αγγελογραμμένο ξεδιπλώθηκε το πεπρωμένο να ζεστάνει την κόρη από την παγωνιά». Στη σελίδα 124 ο θυμός της αφηνιάζει και την παρασέρνει στην κραυγή: «Ποιος σκλάβωσε το πνεύμα το αθάνατο και απέμεινε να διαφεντεύει πελάγη, στεριές, απέραντο, γαλάζιο ουρανό; Ποιος φυλάκισε ψυχή ελεύθερη, υψιπετή, σατράπης, βασιλιάς, κριτής; Ποιος αθέτησε την Αλήθεια, τη Ζωή, το Φως, τον ίδιο τον Θεό, συζητητής, φιλόσοφος, του λόγου ποιητής, σοφός;»
Οι αρετές του έργου καταδεικνύουν την ευρύτατη μόρφωση της συγγραφέως, αποκαλύπτουν τις επί πολλά έτη ακαταπόνητες προσπάθειές της προς συγκέντρωση πηγών και πληροφοριών, αλλά και την επιστημονική ικανότητά της. Βρίθουν τα πολιτισμικά στοιχεία μεγαλείου του ελληνικού ανθρωποκεντρικού πολιτισμού, δομημένα με μέθοδο επιστημονική, αλλά και αυτά της διαρπαγής, της καταστροφής του από βαρβάρους γείτονες και εισβολείς, που δεικνύουν τον φθόνο και το μίσος αυτών των κατώτερων πολιτισμού κυριάρχων προς τα έργα της προόδου των Ελλήνων.
Πανταχού στο έργο η συγγραφέας του επιδιώκει να αναδείξει
και να αποκαταστήσει την αλήθεια ενός θεόσδοτου πολιτισμού και της μιας και μοναδικής αληθούς Ορθοδόξου Πίστης, αφηγούμενη με άνεση και παρέχουσα δαψιλώς την ιστορική ύλη του χρονικού μιας πολύπαθης, πολυκύμαντης και τραγικής διαιώνιας διαδρομής του Έθνους μας.
Οι πρωταγωνιστές της, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, όταν η ανάγκη το επιτάσσει μεταμορφώνονται σε «γίγαντες» αγλαών πράξεων, αντλώντας αεί δύναμη από το φρέαρ των ανεξάντλητων πηγών του Ελληνικού Πολιτισμού και δη της Παράδοσης, και της αληθούς Ορθοδόξου Πίστεως, που κατά την διάθεση της συγγραφέως πρέπει να αποτυπωθούν με ευλάβεια, για να τραφεί με τα νάματά τους και ο αναγνώστης της…
Στη σελίδα 246 διαβάζω το αποτύπωμα αγωνίας της καρδιάς, της ανήσυχης Λεμονιάς για το μέλλον μας: «...ρίγησε η ρόκα στην τραγικότητα της αφήγησης, σκίρτησε στων μαρτυρησάντων Ελλήνων τα δεινά. Γυροβολιά δεν έφερε…». Και στη σελίδα 229, διαβάζω την φιλάρχαιη πινελιά της: «…τα ίδια ρόθια του ίδιου Αρχιπελάγους έφεραν Έλληνες «αλιπλάγκτους» Πελασγομυκηναίους, Αχαιούς, Δαναούς, από την πρώτη ήδη σταλαγματιά του «Άχα» και του «Δαν» στα πέρατα της Πλάσης, θαλασσοκράτορες, μαχητές, θαλασσοπόρους εμπορευόμενους, γεωγράφους, εξερευνητές».
Στη σελίδα 157, μετακενώνει στον αναγνώστη την παλαιά γνώση,… «αναπόλησε τη σκηνή η Κλωθώ, ανταμωμένη με τη Λάχεση και την Άτροπο στο Σκλαβοπάζαρο της εντροπής και ύστερα στο χαρέμι της φρίκης. Σφιχτόδεσε τη Ρόκα στο πλήρωμα των Καιρών και έγνεσε.
Τα σύμβολα κυριαρχούν μυητικά στις μεθοδικά επιλεγμένες φωτογραφίες που διανθίζουν τις σελίδες της, προσφέροντας στον αναγνώστη το ερέθισμα να τις αναζητά ως αναπόσπαστο συμπλήρωμα του γραπτού λόγου. Η σπανιότητα, μάλιστα πολλών εξ αυτών, θα κεντρίσουν σίγουρα το ενδιαφέρον πολλών μελετητών.
Ο ψυχισμός της δυναμικής και βαθιά καλλιεργημένης συγγραφέως διαποτισμένος με το βαθύ θρησκευτικό αίσθημα, ομού με το ήρεμο κάλλος του γνήσιου ελληνικού αντίστοιχου, χρησιμοποιώντας έντεχνα το εργαστήριο του στοχασμού της, ανακαλεί με συγκίνηση τις ιστορικές τύχες των Ελλήνων.
Μας ταξιδεύει ακάματα με τα ιστία του ενθουσιασμού της στα μονοπάτια του χρόνου αναζητώντας τον θρίαμβο του λογικού και της ορθής τάξης, βασικά συστατικά του ευσεβούς Έλληνος Ανθρώπου, του πολιτισμένου και άξιου του πεπρωμένου του, του φίλου της αλήθειας, που η Μοίρα τον δοκιμάζει στα πεδία του ανέφικτου, του απρόοπτου, της ουτοπίας. Πιστεύει ταυτόχρονα στην ελπίδα πως η ουτοπία του σήμερα θα γίνει η αλήθεια του αύριο, στον βίο των αεί νεαζόντων Ελλήνων.
Φρονώ ότι η εύνοια του πεπρωμένου επιφόρτισε τη συγγραφέα με τον φορτίο της δόμησης του παρόντος πονήματος, εξ αιτίας της αυθεντικότητάς της ως προσωπικότητα, που η ψυχή της διαθέτει βασικές δεξιότητες, όπως την βαθειά, ενστικτώδη παιδεία, την αφοσίωση και τον σεβασμό στα ιερά και όσια, στο έργο της, την αγάπη για την Ελληνική ομορφιά, την αρχαία σοφία, και την Ορθόδοξη Πίστη. Μα κυρίως ένα εξαιρετικά λεπτό πνεύμα. Με αυτά τα εργαλεία της καλεί εμάς τους αναγνώστες της που βιώνουμε τον σάλο των μοντέρνων καιρών να αναγνωρίσουμε την αληθινή μας φύση, του Έλληνος Ανθρώπου Ορθόδοξου Πιστού.
Διαβάστε ακόμη: Τάκης Ιωαννίδης, υποψήφιος Νόμπελ Ειρήνης 2013
Τα σύμβολα κυριαρχούν μυητικά στις μεθοδικά επιλεγμένες φωτογραφίες που διανθίζουν τις σελίδες της, προσφέροντας στον αναγνώστη το ερέθισμα να τις αναζητά ως αναπόσπαστο συμπλήρωμα του γραπτού λόγου. Η σπανιότητα, μάλιστα πολλών εξ αυτών, θα κεντρίσουν σίγουρα το ενδιαφέρον πολλών μελετητών.
Ο ψυχισμός της δυναμικής και βαθιά καλλιεργημένης συγγραφέως διαποτισμένος με το βαθύ θρησκευτικό αίσθημα, ομού με το ήρεμο κάλλος του γνήσιου ελληνικού αντίστοιχου, χρησιμοποιώντας έντεχνα το εργαστήριο του στοχασμού της, ανακαλεί με συγκίνηση τις ιστορικές τύχες των Ελλήνων.
Μας ταξιδεύει ακάματα με τα ιστία του ενθουσιασμού της στα μονοπάτια του χρόνου αναζητώντας τον θρίαμβο του λογικού και της ορθής τάξης, βασικά συστατικά του ευσεβούς Έλληνος Ανθρώπου, του πολιτισμένου και άξιου του πεπρωμένου του, του φίλου της αλήθειας, που η Μοίρα τον δοκιμάζει στα πεδία του ανέφικτου, του απρόοπτου, της ουτοπίας. Πιστεύει ταυτόχρονα στην ελπίδα πως η ουτοπία του σήμερα θα γίνει η αλήθεια του αύριο, στον βίο των αεί νεαζόντων Ελλήνων.
Φρονώ ότι η εύνοια του πεπρωμένου επιφόρτισε τη συγγραφέα με τον φορτίο της δόμησης του παρόντος πονήματος, εξ αιτίας της αυθεντικότητάς της ως προσωπικότητα, που η ψυχή της διαθέτει βασικές δεξιότητες, όπως την βαθειά, ενστικτώδη παιδεία, την αφοσίωση και τον σεβασμό στα ιερά και όσια, στο έργο της, την αγάπη για την Ελληνική ομορφιά, την αρχαία σοφία, και την Ορθόδοξη Πίστη. Μα κυρίως ένα εξαιρετικά λεπτό πνεύμα. Με αυτά τα εργαλεία της καλεί εμάς τους αναγνώστες της που βιώνουμε τον σάλο των μοντέρνων καιρών να αναγνωρίσουμε την αληθινή μας φύση, του Έλληνος Ανθρώπου Ορθόδοξου Πιστού.
Διαβάστε ακόμη: Τάκης Ιωαννίδης, υποψήφιος Νόμπελ Ειρήνης 2013
O Τάκης Ιωαννίδης υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ
O Τάκης Ιωαννίδης υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ
O Τάκης Ιωαννίδης υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου